2.5.1.3.1.5 Humanisme
Het humanisme focust op de waarde van mensen in het algemeen, als maat der dingen, en het vermogen tot kritisch en contextueel denken in het bijzonder.
Hoe doe ik dat?
- U gaat er van uit dat de mens van nature goed is, maar door omstandigheden zich slecht kan gedragen, bijvoorbeeld door een tekort aan veiligheid of acceptatie. Gedrag is primair een resultante van de context en veel minder dan wordt gedacht een gevolg van de persoon. Men verwijst in de kader naar het fenomeen van de fundamentele attributiefout
- U weet dat mensen geneigd zijn hun eigen mogelijkheden zo optimaal mogelijk te benutten, ze vertonen groei en ontplooing mits aan bepaalde voorwaarden wordt voldaan
- U weet dat de mens een vrije wil heeft waarmee hij richting en sturing kan geven aan zijn leven. Het lot van de mens is daarmee wel dat hij keuzes moet maken en verantwoordelijk is voor die keuzes
- U gaat er van uit dat de mens in harmonie met zichzelf en anderen kan en wil leven en dat hij dus niet voortdurend vanuit een soort Freudiaans conflictmodel hoeft te leven. Dit veronderstelt wel dat hij of zij is opgegroeid in een klimaat waarin voldoende liefde, veiligheid en acceptatie aanwezig waren om tot volledige wasdom te kunnen komen
- U gaat er van uit dat ieder mens uniek is, geen mens is hetzelfde. Monty Python: I'm not! Als men een mens in zijn totaliteit bekijkt, verschilt hij altijd weer van alle andere mensen zelfs als ze tot eenzelfde categorie (sexe, leeftijd, beroepsgroep, opleiding etc.) behoren. Pas op voor de hokjesgeest, vooral als dat tot maatschappelijke etikettering leidt.
Meer weten? Zie Mensbeeld